Garborg før helgen

Elsk

Den galne guten min hug hev dåra,
eg fangen sit som ein fugl i snåra;
den galne guten, han gjeng så baus;
han veit, at fuglen vil aldri laus.

Å gjev du batt meg med bast og bende!
å gjev du batt meg, so bandi brende!
Å gjev du drog meg so fast til deg,
at heile verdi kom burt for meg!

Ja, kund' eg trolla og kund' eg heksa,
eg vilde inn i den gute veksa;
eg vilde veksa meg i deg inn
og vera berre hjå guten min.

*

Å, du som bur meg i hjarta inne;
du magti fekk yver alt mitt minne;
kvart vesle hugsviv, som framum dreg,
det berre kviskrar um deg, um deg.

Um soli lyser på himlen blanke,
no ser ho deg, det er all min tanke;
um dagen dovnar og skómning fell:
skal tru han tenkjer på meg i kveld?

Um vinden strid yver heii susar,
det gule håre ditt visst han krusar;
um regne dryp med sin døyvde gråt,
so stakkars guten, no vert du våt.

Å berre timarne vilde skrida,
og berre dagerne vilde lida; -
men eg vil kveda og vera glad;
for um sundag kjem han, trala, trala!

Arne Garborg

Hanevik, Ivar (red.): Den store norske diktboken, Pax, Oslo, 2005 (s. 251-252)

Og her er Valkyrien Allstars' tolkning av Garborg: